• Hasiera
  • Txarablog
    • Zer da Txarablog?
    • Txara espazioa
    • Motxala Movement
  • Liburutegi digitala
  • Dordoka
  • Argazkiak&Bideoak
    • Photo studio
    • Short films
  • Estekak
    • Kirola
    • Work&CAD
  • CAS
youtube instagram facebook

Txara Blog

Txarako etxebizitzaren blog askea (Aspace Gipuzkoa)


Estamos cerca de aquellas fechas donde las emociones se afloran, fechas donde aceptamos la gran oportunidad de reunirnos con nuestros más allegados. Sin embargo, este año, esas emociones van a estar desfiguradas como si de una montaña rusa se tratara. Bien sabemos que la calidad de vida de las personas con discapacidad se ha agravado[1] de manera considerable en estos meses de cruel pandemia. Los derechos, la capacidad de decisión, la autonomía que parecían asomarse por la ventana, se han reducido[2] a cenizas a golpe de decretazo. Y es que a día de hoy continuamos con la necesidad de pedir permisos para salir a la calle o para el simple hecho de ver a la familia. Puede entenderse que se quieran crear burbujas donde la seguridad tenga una posición única y fundamental. Sin embargo, hoy nos sentimos apagados. Y es que no hay movimiento que no esté más controlado que el nuestro a pesar de que los denominados irresponsables no estén en nuestro entorno. Y eso entristece, te hace más débil, te asola[3], te pierde[4]… hace que la situación emocional, que nuestra dignidad esté por los suelos.      

Por eso, ver como un grupo de estudiantes ofrecen su perspectiva y su idea de nuestra situación, ver que entienden y se ponen en nuestro lugar, ver como intentan dar alternativas, es darnos una pequeña dosis de energía donde apreciamos que hay quien nos entiende. Escuchar que se propongan alternativas al programa de voluntariado[5], ver que nuestras representaciones navegan la ciudad para difundir nuestra realidad a la gente[6], animarnos a realizar algo tan sencillo como videollamadas a través de la pantalla[7], confortarnos mediante una diversidad musical la regulación emocional,… es para sonréir y pensar que la gente entiende de inclusión, entiende de calidad de vida y entiende de dignidad; y eso nos tranquiliza. Simplemente porque como bien se destaca en uno de los vídeos recibidos “el 90 por ciento es la actitud con la que nos enfrentamos a esos problemas para la vida diaria”[8] y porque creemos que “mucha gente pequeña, en lugares pequeños, haciendo cosas pequeñas pueden cambiar el mundo” (Galeano, E.).

Ante esto, a todos los estudiantes de pedagoía de la UPV-EHU y en especial a Esther Cruz y a Juan Martin Mendigutxia, desde la vivienda Txara os decimos gracias.

P.D.: por derechos a vuestra privacidad se ha decidido omitir el nombre de los estudiantes. 

[1] FIVE (2020): Erronka 2020/2021. Donostia: UPV-EHU pedagogia.
[2] “hauen zenbait eskubide urratu egin dira…”. RESET Taldea (2020): Aspace. Donostia: UPV-EHU pedagogia. 
[3] FIVE (2020): Erronka 2020/2021. Donostia: UPV-EHU pedagogia. 
[4] LAS PASCUALAS (2020): Donostia: UPV-EHU pedagogia. 
[5] RESET (2020): Aspace. Donostia: UPV-EHU pedagogia. 
[6] ANANA (2020): Aspacerako proiektua. UPV Donostia: UPV-EHU pedagogia. 
[7] LAS PASCUALAS (2020): Donostia: UPV-EHU pedagogia. 
[8] (2020): Sube la mano y grita Aspace. Donostia: UPV-EHU pedagogia.

Share
Tweet
Pin
Share
No comments


Irailak 30ean Gipuzkoako Aldizkari Ofizialean argitaratutako, Irailak 5eko 700/2020 Foru Aginduaren hedapenak dioena begietsita, beste behin, egoitza eta laguntza bidezko etxeen erabiltzaileek beraien eskubideak zapalduta ikusi dituzte. 

Neurri berri hauen zergatia oraindik ulertu ezinean daudela, laguntza gabe kalera ezin direla irten onartu beharra dute. Gipuzkoako Aldundiaren ustetan, hauek babesten ari direla pentsatuko dute ziur, baina errealitatean, hauek, lagunengandik, bizilagunengandik, gizartetik, mundutik, bizitzatik isolatzen ari dira. Komunitatean bizi daitekeen beste auzotar integratu baten gisan bizitzeko eskubidea ukatzen ari dira.            

Egoitzetako pertsona erabiltzaileak, behin eta berriz beraien eskubideak nola urratzen diren ikusten ari diren bitartean, etxebizitza partikularretan bizi garenok, ezgaitasunen bat izan ala ez, ezespen gutxi dituen bizitza egiten ari gara (eta hauek askotan guk geuk horrela onartuta). Bizilagun heldu gisa tratatu baino gaindituak ziruditen modeloetara bueltatzen ari garela dirudi. Modelo hauek ezgaitasunak zituzten pertsonen bizitza infantilizatzeaz gain hiritarra bere osotasunean izateko kondizioa ere ezeztatu egiten zitzaien.            

Alarma egoera osoan, beste Gipuzkoako hiritarrak ez bezala, beraien egoitzetatik atera ezinean egon dira, hauek 2 hilabete gehiago pairatu dutelarik. Beraien familiarrak distantzian eta mota guztietako murrizketekin ikusi dituzte, beraien kanpo-irteerak denbora, jarduera eta espazioan guztiz mugatuta egon dira.  Agindu hau argitaratuta, nahiz pertsona autogestoreak izan, ezin dira bakarrik kalera irten, inoiz. Soilik “haurtzain” batekin atera daitezke, astean bitan eta ordubetez. Eremu itxietara joan ezin direnez ezin beraien gauza pertsonalak erosi, beraien irteerak soilik gune irekietara izan daitezke, ezin dira arropa, janaria, gorputza garbitzeko edota botika produktuak erostera irten. Kalera ateratzeari eta zein bizitza nahi duten edota zer kontsumitu nahi duten aukeratzeari utziko diote, pertsona autodeterminatu izateari utziko diote. Gizarte baztertuak izatera bueltatuko dira. 

Hiritar gisa beraien eskubideak guztiz urratzen ari dira, eta babespean egoteko aitzakiarekin giltzaperatzen ari zaie. Baina erabakiak beregain hartzen dituzten pertsona helduak dira eta hau, ezeztatu egin zaie.                      

Hemendik, hainbeste urtetan borrokatutako eskubideak narrutzen ari direla uste dugu, eta hauek babesteko eskua luzatzen diegu. Beraiengan konfiantza erakustea garrantzitsua da. Gai diren pertsonak, pertsona arduradunak, hilabeteetan sakrifizio handi bat egiteko gai direla erakutsi duten pertsonak dira. Baina ezin eskatu ahal ezin duten hori.                                    

Aldundiaren Agindu hau behin-betikoa denez, (soilik epaitegietan administrazioarekiko auzi errekurtsoa egin daiteke), hain injustua den arau hau betetzea kondenatuak daude nahiz beraien bizitza kalitatearentzat, eskubideentzat, autodeterminazio, garapen pertsonal, inklusio sozial, pertsonarteko erlazio, ongizate emozional eta fisikoarentzat kaltegarria izan.
Share
Tweet
Pin
Share
No comments
Posts zaharrak

ASPACEGI NEWS

About [span]me[/span]

DURANTE LOS DOS PRÓXIMOS AÑOS SE REALIZARÁN EN URRETXU IMPORTANTES ACTUACIONES URBANÍSTICAS
DIARIO VASCO -2020/09/24-
En la extensa exposición del Plan de Legislatura iniciada en la crónica de ayer, continuamos con el concejal Igor Zubillaga y su exposición de acciones dentro de las áreas que componen el eje de desarrollo urbano... (GEHIAGO IRAKURRI)

LIBURUTEGIA

Recent Posts Widget

Mezu ezagunak

  • Estrellas de locura
    Estrellas de la noche, luciérnagas de cualquier atardecer. Repartir amor y paz hasta que la luz de la mañana os duerma junto a la mejor...
  • Arnasa hartu... eta aurrera!
    Abuztuaren hila pasa da jada eta gure ordu gogor eta luzeak ere bertan utzi ditugu. Hala eta guztiz ere, nahiz nekezia nabaritu, irrib...

Social Media

  • Youtube
  • Instagram
  • Facebook

TXARA (Aspace Gipuzkoa)

Zarategi, 100 / 20.015 Donostia / Tel.: 943 314 525 / https://txarablog.blogspot.com

devised by Javier Camacho designed by Iñigo Guirado Perez

ThemeXpose